جینِ خوشگلم

من از پوشیدن لباس‌هایی که مد نیستند لذت می‌برم. به نظرم هر کسی باید مدل لباس پوشیدن خودش را داشته باشد. این علاقه به شبیه دیگران نبودن» را در دست‌سازه‌هایم هم رعایت می‌کنم و هیچ‌کدام از کارهایم مثل دیگری نیستند. از هر کدام فقط یک عدد در دنیا وجود دارد، آن هم برای صاحبش. پوشیدن شلوار دمپاگشاد به همراه کلاه جدیدم این حس را در من ایجاد می‌کند که در دهکده زندگی می‌کنم و روزها در مزرعه مشغول کاشتن و رسیدگی به محصولاتم هستم. شلوار دمپاگشاد مرا یاد آهنگ‌های کانتری، فیلم‌های وسترن و هومن که عاشق سینماست و با آن خط ریشش تیپ سینمایی دارد می‌اندازد. از آرایشگاه که برمی‌گشتم و از کنار عده‌ای از مردها رد می‌شدم یکی از آن‌ها مرا لوک خوش‌شانس» نامید. بابت آزار خیابانی‌اش عصبانی شدم ولی به گمانم هفت‌تیرکش بودن را دوست داشته باشم.

این شلوار، همان شلوار جین مورد علاقه‌ام است که پس از 6 سال به خاطر کاهش وزن ناخواسته دوباره اندازه‌ام شده و از توی انباری پیدایش کردم.

پ.ن: عکس را قبل از شروع کلاس سلفژ، در کلاس بغلی که پیانو ندارد گرفتم.